Δευτέρα 23 Ιουλίου 2007

Εφαρμογές Βιοκλιματικού Σχεδιασμού στην Ελλάδα


Βιοκλιματικά κτήρια ονομάζουμε τα κτήρια τα οποία εξυπηρετούν το σκοπό της δημιουργίας τους (προστασία από τα καιρικά φαινόμενα και θερμική άνεση) μέσω του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και όχι μέσω ηλεκτρικού ρεύματος (από όπου κι αν αυτό παράγεται) ή χρήσης πετρελαίου ή άλλης χρήσης ενέργειας (αιολική, φωτοβολταϊκή κτλ). Τα βιοκλιματικά κτήρια καλύπτουν τις ανάγκες τους χρησιμοποιόντας την αρχιτεκτονική και τη σχέση του κτηρίου με τη φύση και το κλίμα στο οποίο βρίσκονται.
Το ποσοστό των αναγκών που δεν καλύπτεται με φυσιολογικό τρόπο αντιμετωπίζεται με τεχνητούς τρόπους όπως η χρήση ενέργειας παραγόμενης από ανανεώσιμες ή μη-ανανεώσιμες πηγές.
Τα 'συστήματα΄που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της θερμοκρασίας στο κτήριο ονομάζονται 'παθητικά συστήματα'. Τα 'συστήματα' που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας (στις περιπτώσεις που τα παθητικά δεν επαρκούν ονομάζονται 'ενεργητικά συστήματα'.

Το ποσοστό αυτό των ενεργειακών αναγκών που η βιοκλιματική αρχιτεκτονική δεν μπορεί να καλύψει μπορεί να είναι της τάξης του 40 ως 0%. Ένα βιοκλιματικό κτήριο μπορεί δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση να καλύπτει τις ενεργειακές του ανάγκες εξ' ολοκλήρου με φυσιολογικούς τρόπους (όπως κάναμε για χρόνια πριν ανακαλυφθεί το ηλεκτρικό ρεύμα και το πετρέλαιο) και στη χειρότερη μπορεί να καλύψει το 60% των αναγκών του. Για αυτούς που η απλή λογική ίσως δεν είναι αρκετή για να αξιολογήσουν την αξία του βιοκλιματικού αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, τα ποσοστά αυτά ας θεωρηθούν μειώσεις στους λογαριασμούς ηλεκτρικού και πετρελαίου.

Το πανεπιστήμιο του Cambridge πρόσφατα εκπόνησε μελέτη όπου μείωσε την ενέργεια που θα χρειάζεται το προς οικοδόμηση Διοικητήριο της Λευκάδας κατά 60% χωρίς αλλαγές στο βασικό 'αρχιτεκτονικό' σχεδιασμό του. Αλλαγές στον αρχιτεκτονικό του σχεδιασμό σε σχέση με τον προσανατολισμό και τις ανάλογες σχεδιαστικές προβλέψεις στις όψεις του αλλά και στα υλικά και τρόπο κατασκευής θα μπορούσε να επιφέρει μειώσεις στην κατανάλωση ενέργειας κατά 80%, το πανεπιστήμιο του Cambridge αναφέρει!. Αποταμίευση 80% του δημοσίου χρήματος για ένα κτήριο τέτοιου μεγέθους χρήσης και τόσο μεγάλων ενεργειακών αναγκών καταλαβαίνετε για τι οικονομικά μεγέθη μιλάμε. Και όλα αυτά τη στιγμή που το ΥΠΕΧΩΔΕ ανακοινώνει ότι από το 2001 όλα τα μεγάλα δημόσια κτήρια θα πρέπει να είναι ενεργειακά επαρκή και μελετημένα!
Προς το παρόν ας φανταστούμε το διοικητήριο μας με τα δεκάδες air condition στην πρόσοψή του, τα μονίμως ανοικτά φώτα του και μία Ελλάδα να υψώνει τη σημαία της διάσωσης του περιβάλλοντος μόνο όταν αυτό συνδυάζεται με γιγάντιες επιδοτήσεις για γιγάντιες επενδύσεις παραγωγής ενέργειας.

Καταγεγραμμένα 'βιοκλιματικά΄κτήρια στην Ελλάδα:
Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν περίπου 180 εφαρμογές βιοκλιματικών κτηρίων, εκ των οποίων οι 2 αποτελούν οικιστικά σύνολα. Από αυτά, ο μεγαλύτερος αριθμός των κτηρίων βρίσκεται στην περιοχή της Αττικής (58) και στη Μακεδονία (41). Οι υπόλοιπες περιοχές μοιράζονται τα καταγεγραμμένα βιοκλιματικά κτήρια με ένα μέσο αριθμό (Στερεά Ελλάδα και Εύβοια 17, Κρήτη 17, Πελοπόννησος 14).

Η εφαρμογή των παθητικών συστημάτων στο κέλυφος των κτηρίων για αυξημένα κέρδη από την αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας, κυρίως αφορά στον τομέα κατοικίας χαμηλού ύψους (1-2 ορόφους). Η χρήση παθητικών συστημάτων για θέρμανση και ψύξη, σε άλλες χρήσης κτηρίων δεν έχει εφαρμοστεί ιδιαίτερα. Στην Ελλάδα, μόνο την τελευταία δεκαετία έχει ξεκινήσει να εφαρμόζεται ο βιοκλιματικός σχεδιασμός σε κτήρια του τριτογενή τομέα, στα πλαίσια της συνολικότερης νέας αντιμετώπισης του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Έτσι, από τα ήδη καταγεγραμμένα κτήρια, το 74% των περιπτώσεων αφορά σε κτήρια κατοικίας, ενώ, μία πιο λεπτομερής κατανομή σε χρήσεις του τριτογενή τομέα δίνει τα μεγαλύτερα ποσοστά σε κτήρια γραφείων και εκπαίδευσης.

Παθητικά συστήματα στην Ελλάδα:
Η χρήση των παθητικών συστημάτων στα βιοκλιματικά κτήρια στην Ελλάδα αξιοποιείται κατά τη χειμερινή περίοδο κυρίως για εξασφάλιση θερμικής άνεσης (αφού αφορά κατά πλειοψηφία σε μη-κλιματιζόμενα κτήρια) μέσω απλών μεθόδων και τεχνικών φυσικού δροσισμού.

Από τα συστήματα και τις τεχνικές που έχουν ευρύτερα εφαρμοσθεί σε βιοκλιματικά κτήρια, την κύρια θέση κατέχουν απλές τεχνικές για μεγιστοποίηση των νότιων ανοιγμάτων (παθητικά συστήματα άμεσου ηλιακού κέρδους για θέρμανση), που εμφανίζονται στο 81% των κτηρίων και χρήση ηλιακών χώρων έμμεσου κέρδους που εμφανίζονται στο 42% των κτηρίων.

Επι πλέον, η αυξημένη θερμομόνωση, η διαφοροποιημένη μη-συμβατική (εύκολου εμπορικού κέρδους) κατασκευή των εξωτερικών τοίχων, τα φυτεμένα δώματα (ταράτσες) και η ελαχιστοποίηση των βορινών ανοιγμάτων προσφέρουν επιπρόσθετη προστασία τον χειμώνα.

Αντίστοιχα για τη θερινή περίοδο, ο σκιασμός, η ελαχιστοποίηση των δυτικών ανοιγμάτων και ο διαμπερής αερισμός αποτελούν κύριες τεχνικές φυσικού δροσισμού που εμφανίζονται σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις που καταγράφηκαν. Η ηλιοπροστασία επιτυγχάνεται με εξωτερικά ή εσωτερικά συστήματα σκιασμού και συγκεκριμένα, ειδικά συστήματα ηλιοπροστασίας αναφέρονται στο 29% των περιπτώσεων και μελετημένη φύτευση του περιβάλλοντος χώρου στο 9% των περιπτώσεων

Άλλα παθητικά συστήματα που έχουν εφαρμοσθεί στην Ελλάδα είναι τα ηλιακά αίθρια, φεγγίτες οροφής για βελτίωση των συνθηκών φυσικού φωτισμού, καμινάδες δροσισμού και σωλήνες εδάφους. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο φυσικός αερισμός, αν και δεν επισημαίνεται ιδιαίτερα από τους μελετητές, εφαρμόζεται στο σύνολο των κτηρίων που καταγράφηκαν.

Είναι επίσης σημαντικό να τονισθεί ότι ο μόνος κλάδος μηχανικών που έχει εκπαιδευτεί στο σχεδιασμό κτηρίων είναι αυτός των Αρχιτεκτόνων και κανείς άλλος. Στην Ελλάδα μας όμως όπου 'το σύστημα διαφέρει από αυτό της υπόλοιπης γης' ακόμη και αυτό δεν καθίσταται δημοσίως σαφές. Είναι επίσης γεγονός ότι το επάγγελμα του Αρχιτέκτονα (το μόνο εκ των μηχανικών) περιλαμβάνεται στον κατάλογο των επαγγελμάτων που σχετίζονται με το δημόσιο συμφέρον και αυτό διότι το αποτέλεσμα της εργασίας του επηρεάζει άμεσα τον τρόπο που βιώνουμε το χώρο και σχετιζόμαστε μεταξύ μας αλλά και τον τρόπο που μια κοινωνία αναπτύσσεται στο δημόσιο χώρο. Είναι λοιπόν απαραίτητο οποιεσδήποτε προσπάθειες σχεδιασμού αρχιτεκτονικής και κατασκευής ενεργειακά επαρκών κτηρίων να γίνεται από τους ειδικά επίσημα εκπαιδευμένους στο σχεδιασμό κτηρίων έτσι ώστε να αποφευχθεί ο μονοσήμαντος σχεδιασμός που πολύ συχνά συναντάμε και που δυστυχώς δεν είναι επαρκής να συνδυάσει και να ικανοποιήσει τον μεγάλο αριθμό διαφορετικών αναγκών που ένα κτήριο καλείται να καλύψει (αντοχής, λειτουργικές, κοινωνικές, ψυχικές, ενεργειακές).

Περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Λευκάδας www.realarchitects.net/sadas-pea-lefkada

Τρίτη 10 Ιουλίου 2007

Σχέδιο διαμόρφωσης παραλίας Λευκάδας



Πρόσφατα ο Δήμος Λευκάδας έφερε εις γνώση των αρχιτεκτόνων που ζουν και εργάζονται στη Λευκάδα πρόταση σχεδίου για τη διαμόρφωση της παραλίας της πόλης ζητώντας τη γνώμη τους με προϋπόθεση ότι η γνώμη αυτή δεν θα προσέβαλλε την προς εξέταση πρόταση σε βαθμό που αυτή να χαρακτηριστεί μη-υλοποιήσιμη.

Κατά τη διάρκεια της εξέτασης της πρότασης από τους συναδέλφους συνειδητοποίησα ότι η εμπειρία μου με την πρόταση διάσημης (εμπορικής) αρχιτεκτόνισσας του Λονδίνου για τη διαμόρφωση της πλατείας της Λευκωσίας στην Κύπρο έφερε ομοιότητες όσον αφορά στον τρόπο αντιμετώπισης του θέματος από τους σχεδιαστές αλλά και τα επιχειρήματα αντίδρασης των κατοίκων. Η βασική ομοιότητα είναι αυτή της επιβολής ολικής αναδιάρθρωσης του τόπου από σχεδιαστές που δεν ήταν ποτέ σε θέση να βιώσουν τις 'πραγματικότητες' του χώρου και τις κοινωνικές δυναμικές και ανάγκες του τόπου, αλλά και χωρίς να θεωρούν την ιστορική συνέχεια ως απαραίτητη προϋπόθεση της υγιούς ανάπτυξης μίας κοινωνίας. Με αυτά ως δεδομένα προωθείται μία τεχνοκρατική άποψη με σχεδιαστικό χαρακτήρα 'της μόδας' η οποία λύνει μεν τα λειτουργικά προβλήματα (σε όποιο βαθμό το κάνει) αλλά αγνοεί πλήρως τη λειτουργία του χώρου ως βάση ανάπτυξης των λειτουργιών της κοινωνίας που κάνει χρήση, μιας κοινωνίας με συγκεκριμένες ανάγκες και στάδια ωρίμανσης αλλά με με ιστορικές ρίζες (προλαβαίνω..ουσιαστικές, όχι μορφολογικές ή εικονολατρικές).
Ομοιότητες επίσης διέκρινα στον τρόπο αντιμετώπισης του θέματος από τις αρχές, ένα άγχος και μία βιασύνη για 'να προχωρήσουμε το θέμα' έτσι ώστε 'να μη χαθεί' (η όποια) Ευρωπαϊκή επιδότηση, προχωρώντας έτσι το θέμα μιας και το έχουμε.

Οι αρχιτέκτονες της Λευκάδας αδυνατώντας να υιοθετήσουν οποιαδήποτε λογική θεώρησης μιας επιστημονικής εργασίας με δεδομένα άλλα από αυτά που η Τέχνη και η Επιστήμη ορίζει τοποθετήθηκαν σαφώς εκφράζοντας της αδυναμία τους να λειτουργήσουν με τον κύριο κορμό της λύσης προαποφασισμένο, δηλώνοντας ταυτόχρονα ικανοί και διαθέσιμοι να επεξεργαστούν μία πρόταση με βάση τα δεδομένα της πόλης μας μετά από σοβαρή και ενδελεχή εργασία (η οποία είναι απαραίτητη προϋπόθεση όσο και αν αυτό είναι αντίθετο με την ανάγκη απορρόφησης οποιονδήποτε κονδυλίων).

Παρ' όλα αυτά προσφέραμε όλοι την κριτική μας η οποία κατατέθηκε στο Δήμο της Λευκάδας. Κάποια από τα σημεία που κατέθεσα στους συναδέλφους ακολουθούν.

1. Η έλλειψη διαχωριστικού φράγματος (δρόμου) μεταξύ θάλασσας-πόλης.

Η αφαίρεση του παράλληλου στη θάλασσα δρόμου τροχοφόρων αποτελεί σημαντικότατη παρέμβαση – κλειδί για τη σωστή σύνδεση της πόλης με την παραθαλάσσια ζώνη και την ευρεία χρήση αυτής από τους κατοίκους (Alexander ) με δυναμικές επιπτώσεις στην οργάνωση του χώρου. Η σχέση της παραθαλάσσιας ζώνης με την πόλη και ο τρόπος που η ζώνη αυτή χρησιμοποιείται αναπροσδιορίζονται. Είναι κοινώς αποδεκτό στην επιστημονική κοινότητα ότι κάθε τύπου διαχωριστικός μηχανισμός παράλληλος στη θάλασσα (δρόμος, σιδηροδρομική γραμμή, υψομετρική διαφορά κτλ.) αποκόπτει την παραθαλάσσια ζώνη από την πόλη λειτουργώντας ως φράγμα για τους πολίτες. Οι κοινά αποδεκτές πολεοδομικές προδιαγραφές παγκοσμίως καλούν για αφαίρεση οποιουδήποτε φράγματος μεταξύ πόλης και παραθαλάσσιας ζώνης με χρήση αραιών κάθετων στη θάλασσα δρόμων ως μέσου σύνδεσης πόλης και θάλασσας.

2. Ροή πεζών από κάθετους δρόμους

Η μετάβαση των πεζών από την πόλη στο πάρκο μέσω της σύνδεσης στο τέλος της κεντρικής αγοράς δεν βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με την κίνηση των τροχοφόρων. Οι κάθετοι μικροί δρόμοι που συνδέουν την κεντρική πλατεία με το πάρκο έχουν ιδιαίτερο χαρακτήρα αλλά και τη δυνατότητα να ενώσουν το κέντρο της πόλης με το πάρκο διακριτικά και σε ευρύ μήκος δίνοντας ζωή στο κομμάτι αυτό της πόλης. Η είσοδος αυτή των πεζών από τους κάθετους δρόμους απαιτεί το σχεδιασμό «χώρων υποδοχής» στα σημεία επαφής τους με το πάρκο.

3. Το κομμάτι που έχει ως σημαντικό στοιχείο τη θέα (το «άνοιγμα» ) προς τη θάλασσα

Το κομμάτι με τη θέα προς τη θάλασσα εμπεριέχει ένα πολύγονο κιόσκι κλασσικού τύπου μεταξύ του κυρίου χώρου και της θάλασσας. Το κιόσκι αυτό δεν ανταποκρίνεται ούτε στις χρηστικές ανάγκες της πλατείας ενώ στέκεται ως εμπόδιο στην ορατότητα προς τη θάλασσα. Η αντικατάσταση του με καθίσματα σε σχήμα μικρού αμφιθεάτρου στην πλευρά των ξενοδοχείων εξυπηρετεί και λειτουργικές ανάγκες αλλά και την ιδέα της θάλασσας σαν απόληξη της πλατείας αυτής. Κάτω από το μικρό αυτό αμφιθέατρο (πιθανά μεταλλικό και ελάχιστων θέσεων) μπορούν να φιλοξενηθούν οι δημόσιες τουαλέτες που λείπουν από την πόλη.

4. Χώρος για όλες τις ηλικιακές ομάδες

Είναι σημαντικό να υπάρχει σχεδιασμός και πρόβλεψη για χρήση χώρων από όλες τις ηλικιακές ομάδες. Είναι ευθύνη του σχεδιαστή η δημιουργία κατάλληλων χώρων για όλους, σωστά συνδεδεμένων μεταξύ τους. Ο σχεδιασμός πρέπει να εμβαθύνει στις επιμέρους χρήσεις παρά στην εικόνα.

5. Τα Μπαλί / Σκεϊτμπορντ

Σημαντική η εισαγωγή χώρου για Μπαλί παραδοσιακού Λευκαδίτικου παιχνιδιού χωρίς απαιτήσεις δύσκολων τεχνικών προδιαγραφών. Το ίδιο σημαντική η εισαγωγή χώρου Σκεϊτμπορντ για τους νέους με σκοπό τον περιορισμό της δραστηριότητας σε συγκεκριμένο χώρο. Και οι δύο χώροι να συνορεύουν με συμπληρωματικούς χώρους για τους συγκεκριμένους χρήστες.

....

7. Αναγνωσιμότητα του χώρου και του τρόπου χρήσης του

Είναι απαραίτητη η εξασφάλιση του χαρακτηριστικού αυτού που κάνει τον τρόπο χρήσης του χώρου «ευανάγνωστο» για τον πολίτη. Ο χρήστης πρέπει να μπορεί να διακρίνει τη δομή και Αρχιτεκτονική του πάρκου έτσι ώστε η κίνηση του σε αυτό να είναι αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής. Συγκεκριμένοι χώροι-έκπληξη που ίσως ο σχεδιαστής επιθυμεί να συμπεριλάβει πρέπει να εισαχθούν συνειδητά, με αναλογίες και ως μέρος ενός ευανάγνωστου για το χρήστη περιβάλλοντος. Ο βαθμός που ο χώρος είναι ευανάγνωστος στο χρήστη μπορεί να εξετασθεί από το μελετητή αλλά και να παρουσιαστεί στο θεατή της πρότασης μέσω τρισδιάστατων σκίτσων από οπτικά σημεία των χρηστών του χώρου (πολιτών). Τα προοπτικά σκίτσα (οπτικές) αυτά είναι απαραίτητα για την εξασφάλιση της σωστής λειτουργίας του πάρκου στο στάδιο του σχεδιασμού.

8. Χρήση ανά εποχή και βιοκλιματικός (περιβαλλοντολογικός) σχεδιασμός

Ήλιος, αέρας, βροχή, φυτά, χώμα, χρώμα, υλικά, νερό, αποφυγή υπερθέρμανσης το καλοκαίρι, χρήση ηλιακών κερδών το χειμώνα, προστασία από κρύα ρεύματα το χειμώνα, χρήση του Μαΐστρου το καλοκαίρι, θερμική συμπεριφορά των υλικών, στέγαστρα, θερμική αποθήκευση, αντανάκλαση, ηλιακή ενέργεια. Πολύ απλές τεχνικές περιβαλλοντικού σχεδιασμού και έλεγχου μικροκλίματος εξωτερικών χώρων απαιτείται να εφαρμοσθούν από σχεδιαστές του 21 αιώνα για δημόσιους χώρους που θα αποτελούν καθρέφτη του πολιτισμού μας.

10. Δημόσια διαβούλευση προϊόντος επιστημονικής εργασίας και υλοποίηση

Η διαβούλευση με τους πολίτες είναι απαραίτητη στο στάδιο της προμελέτης με το βάρος της συλλογής χρήσιμων προκαταρτικών πληροφοριών από μελετητές. Στο στάδιο που έχει εξασφαλιστεί η πλήρης και τεκμηριωμένη σύνθεση προτάσεων από τους αρχιτέκτονες και τους επί μέρους ειδικούς μελετητές (προϊόν επιστημονικής εργασίας) η αξιολόγηση και υλοποίηση της πρότασης πρέπει να πραγματοποιηθεί σε πλαίσιο αποδεδειγμένα εξειδικευμένων επιστημόνων και στο ανάλογο επίπεδο και με κανένα άλλο τρόπο.

---------------------------------------------------------------------------

Είναι αυτονόητο ότι ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός αποτελεί βάση χρήσης χώρου. Ο τρόπος που η χρήση του χώρου προκαλείται μέσω του σχεδιασμού αποτελεί και βάση για τον τρόπο που μια κοινωνία δρα, ωριμάζει (ή όχι), συναλλάσσεται, αναπτύσσεται και αλληλεπιδρά (η δύναμη του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού). Τόσο στο επίπεδο της κατοικίας αλλά περισσότερο στο επίπεδο του δημόσιου χώρου είναι απαραίτητη η διεπιστημονική μελέτη των αποτελεσμάτων που το σχεδιαστήριο θα παράξει Περισσότερο μάλλον όταν το σχεδιαστήριο αυτό δεν βρίσκεται στον τόπο προς εξέταση αλλά αποφασίζει μέσω σύντομων επισκέψεων και μελέτης περιοδικών των παγκοσμίως προωθημένων ρευμάτων αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, επιβάλλοντας στη συνέχεια την εικόνα του περιοδικού στην ανθρώπινη ζωή.

Κ. Γράψας
αρχιτέκτων μηχανικός, περιβαλλοντολόγος
Ι.Μελά 8, Κεντρική Πλατεία
Λευκάδα

---------------------------------------------
Τα άρθρα της στήλης αυτής βρίσκονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: grapsas.blogspot.com (χωρίς www)




Παρασκευή 6 Ιουλίου 2007

Βιοκλιματική αρχιτεκτονική>Εισαγωγή

'ΒΙΟΚΛΙΜΑΤΙΚΗ'* ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ > Εισαγωγή

'Είναι απορίας άξιον γιατί ενώ από καιρό έχουμε αντιληφθεί την ανάγκη και τη δυνατότητα μείωσης της αλόγιστης χρήσης ενέργειας με απλά μέσα και τεχνικές από τον καθένα μας, οι μοναδικές προσπάθειες των 'υπευθύνων' εστιάζονται μόνο στην βιομηχανική παραγωγή περισσότερης ενέργειας από μεγάλους επιχειρηματίες. Για εξοικονόμηση ενέργειας ...ούτε λόγος να γίνεται...'.

Το 'φαινόμενο του θερμοκηπίου'
'Φαινόμενο του θερμοκηπίου' καλείται το αποτέλεσμα των εκπομπών του διοξείδιο του άνθρακα (2) και άλλων αέρια που προέρχονται από την καύση συμβατικών καυσίμων για την παραγωγή ενέργειας. Τα αέρια αυτά δημιουργούν ένα 'φράγμα' στην ατμόσφαιρα το οποίο ενώ μεν επιτρέπει την εισροή της ηλιακής θερμότητας, αυτή εγκλωβίζεται στον αέρα αδυνατώντας να απομακρυνθεί. Το αποτέλεσμα είναι όμοιο με αυτό που γίνεται στα θερμοκήπια, η συνεχής αύξηση δηλαδή της θερμοκρασίας του πλανήτη μας. Η αύξηση αυτή επιφέρει σημαντικές αλλαγές στο κλίμα του πλανήτη με εμφανέστερες το λιώσιμο των πάγων, τη σταδιακή αύξηση της θερμοκρασίας και τη διατάραξη της εναλλαγής των κλιματικών φαινομένων. Πλημμύρες και ερημοποίηση μεγάλων περιοχών είναι πλέον ορατός κίνδυνος ως ο πρώτος κρίκος μιας αλυσίδας καθόλου ευχάριστων εξελίξεων για το ανθρώπινο -και όχι μόνο- είδος. Είναι εδώ σημαντικό να επισημανθεί ότι δε μιλάμε για εξελίξεις που θα ζήσουν τα δισέγγονα μας αλλά για αποτελέσματα που εμείς σίγουρα θα νοιώσουμε και τα παιδιά μας σίγουρα θα υποστούν και θα κληθούν να αντιμετωπίσουν σε πολλαπλάσιο βαθμό.

Η παγκόσμια κοινότητα και οι ομάδες δράσης
Η παγκόσμια κοινότητα προσπαθεί να συντονιστεί σε μία προσπάθεια ανατροπής του εμφανούς πλέον μέλλοντος μας με 'μπροστάρηδες εργάτες' τους επιστήμονες, αυτούς που εντόπισαν το πρόβλημα και τις ρίζες του και μελέτησαν εναλλακτικές δράσεις για την αντιμετώπιση του. Τα συμπεράσματα των επιστημόνων παραδόθηκαν στους πολιτικούς του πλανήτη μας κάτω από τα άγρυπνα μάτια των επιχειρηματιών και του κεφαλαίου (των χρηματανθρώπων**). Παράλληλα με τις τρεις αυτές ομάδες οι άνθρωποι που 'χρησιμοποιούν΄ και 'γεύονται' τα καλά της φύσης, οι οικολογικά ευαίσθητοι, φυσιολάτρες κτλ (οι φυσικοί άνθρωποι**) παρακολουθούν και αυτοί προσπαθώντας να επηρεάσουν τις εξελίξεις. Η τέταρτη ομάδα πολιτών είναι οι αδιάφοροι, αυτοί που όταν ξυπνήσουν θα είναι πλέον αργά.

Η σημερινή πραγματικότητα
Επιστήμονες, πολιτικοί, επιχειρηματίες και οικολογικά ευαίσθητοι όλοι από τη μεριά τους έχουν πλέον δραστηριοποιηθεί ο καθένας χρησιμοποιώντας τη φανερή ατζέντα της ανατροπής της πορείας του πλανήτη, στοχεύοντας συγχρόνως όμως στις κρυφές επιμέρους ατζέντες τους, το περιεχόμενο των οποίων είναι αυτό που θα καθορίσει το τελικό αποτέλεσμα του παγκοσμιοποιημένου πλέον αγώνα για επιβίωση.

Είναι απορίας άξιο γιατί ενώ από καιρό έχουμε αντιληφθεί την ανάγκη και τη δυνατότητα μείωσης της αλόγιστης χρήσης ενέργειας (άρα και των εκπομπών των ρύπων) με απλά μέσα και τεχνικές από τον καθένα μας, οι μοναδικές προσπάθειες των 'υπευθύνων' εστιάζονται μόνο στην βιομηχανική παραγωγή περισσότερης ενέργειας από μεγάλους επιχειρηματίες. Για εξοικονόμηση και σωστή χρήση ενέργειας ...ούτε λόγος να γίνεται...'.

Η σημερινή πραγματικότητα σε Ελλάδα και Ευρώπη χαρακτηρίζεται από:
- μια ραγδαία και άλογη οικιστική (και χρηματιστηριακή) ανάπτυξη που συντελείται όχι από εκπαιδευμένους επιστήμονες αλλά από εργολάβους, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή γιγάντιων και τρομερά ενεργοβόρων πόλεων και
- την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος με την κατασκευή τεράστιων αιολικών και ηλιακών εργοστασίων από μεγαλοεπιχειρηματίες τα οποία υποτίθεται θα τροφοδοτούν τις ενεργοβόρες αυτές πόλεις που συνεχώς κατασκευάζονται.

Παράλληλα όσο η θερμοκρασία αυξάνεται τόσο αυξάνεται και η χρήση των κλιματιστικών στη Νότια Ευρώπη άρα και η παραγωγή των 'ρύπων του θερμοκηπίου', όπως παράλληλα αυξάνονται και τα κέρδη των εργολάβων και των παραγωγών ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών.

Είναι σημαντικό να τονισθεί ότι η εισήγηση του επιστημονικού κόσμου αφορούσε στη μείωση των ρύπων, στη μείωση της κατανάλωσης, στη μείωση της αλόγιστης χρήσης της ενέργειας με κοινή και λογισμένη δράση και όχι στην παραγωγή ενέργειας (η παραγωγή αφορά στο στάδιο β' των δράσεων). Επειδή όμως η μείωση της κατανάλωσης με απλές τακτικές δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες μεγάλων εταιρειών για άμεσα κέρδη αλλά αφορά όλους εμάς έναν προς έναν ... ούτε λόγος να γίνεται.
Ενώ λοιπόν ο κτηριακός τομέας είναι υπεύθυνος για το 40% των εκπομπών των ρύπων της ατμόσφαιρας, ενώ οι οδηγίες αφορούν στη μείωση της κατανάλωση ενέργειας των κτηρίων με σωστό σχεδιασμό, ενώ η κυβέρνηση προωθεί στα λόγια από το 1999 τα σχετικά κίνητρα , ενώ η εξαγγελίες μιλούν για κατασκευή μη ενεργοβόρων κτηρίων, τη θέσπιση του ρόλου των ενεργειακών επιθεωρητών και τη χρήση ενεργειακών μελετών για κάθε άδεια οικοδομής από την αρχή του 2001, ενώ η Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων αποφάσισε επιτέλους να 'φωνάξει' στον κόσμο ότι αρχιτεκτονική γνωρίζουν οι αρχιτέκτονες και όχι άλλοι μηχανικοί, και να διεκδικήσει τα αυτονόητα για το δημόσιο συμφέρον, σήμερα το μόνο που βλέπουμε είναι ανεμογεννήτριες παντού και νέα ενεργοβόρα κτήρια δημόσια και μη.
Μηδενικά κίνητρα για σωστό σχεδιασμό, για σωστή μόνωση, αερισμό και ηλιασμό, χρήση ανεμιστήρων, αρχιτεκτονική και κατασκευή από αρχιτέκτονες περιβαλλοντολογικά εκπαιδευμένους, προς υλοποίηση των διακρατικών δεσμεύσεων.

Στη 'βάρβαρη' Μεγάλη Βρετανία ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων έχει πλέον θέσει τους στόχους του για παραγωγή κτηρίων με μηδενική ενεργειακή κατανάλωση και κανείς αρχιτέκτων δε νοείται να παράγει ενεργοβόρα κτήρια. Η αρχιτεκτονική παράγεται από αρχιτέκτονες εκπαιδευμένους και περιβαλλοντολογικά υπεύθυνους.
Στον τόπο μας η μόνη ασχολία φαίνεται να είναι η κατανάλωση φαιάς ουσίας για την κατάληψη ή τη διατήρηση της πολιτικής εξουσίας από τους μεν και για τον έλεγχο της αγοράς και των αποφάσεων από τους δε, με οποιοδήποτε κόστος.

Το νέο 'διοικητήριο' μας , το νέο κτήριο των δικαστηρίων, αμέτρητες πολυκατοικίες και βίλες διακοπών κατασκευάζονται χωρίς καμία ουσιαστική πρόβλεψη για τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας προ δίδοντας έτσι την αδιαφορία των υπευθύνων της Αθήνας για ουσιαστική δράση αλλά και την άρνηση τους για πραγματική ενημέρωση των πολιτών, πράγμα που ίσως θέσει σε κίνδυνο τα 'κεκτημένα' πολλών.

Επίλογος
Όσον αφορά στο αδιέξοδο του θερμοκηπίου ' οι επιστήμονες έχουν τοποθετηθει. Τώρα τη σκυτάλη έχουν οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες. Το μόνο που οι 'φυσικοί άνθρωποι' μπορούν να κάνουν είναι να αναγνωρίσουν τις κρυφές ατζέντες αυτών που θέλουν να διαχειρίζονται το μέλλον μας:...ψήφοι και κέρδη, και να πιέσουν ανάλογα. Αυτό σε συνδυασμό με συνειδητή ενημέρωση και ατομική δράση με σεβασμό στην επιστήμη και την ειδίκευση είναι ίσως τα βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Ίσως ακόμη έχουμε τη δύναμη να επιστρέψουμε το μέλλον που με τόση απληστία κλέψαμε από τα παιδιά μας.


Κ.Γράψας αρχ.μηχ. / περιβαλλοντολόγος
Ι.Μελά 8, Λευκάδα
-------------------------------------------------------
* Ο όρος 'βιοκλιματική αρχιτεκτονική' χρησιμοποιείται λόγω της ευρείας χρήσης του από τα ΜΜΕ, στην πραγματικότητα μιλάμε για το σωστό τρόπο αρχιτεκτονικού σχεδιασμού κτηρίων που έχει εφαρμοσθεί από τα βάθη των αιώνων έως την εποχή της εισαγωγής του ηλεκτρισμού και της παραγωγής κτηρίων ως εμπόρευμα από παντός είδους έμπορους-επιχειρηματίες-εργολάβους, μη ελεγχόμενους και όχι αρχιτεκτονικά εκπαιδευμένους.
Είναι θλιβερό να αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιούμε όρους 'της μόδας' για να ενισχύσουμε τη σωστή πρακτική της Τέχνης και της Επιστήμης μας καθώς και επιχειρήματα σχετικά με τους κίνδυνους του φαινόμενου του θερμοκηπίου αντί για επιχειρήματα που έχουν ως βάση την κοινή ανθρώπινη λογική και τη σχέση μας με τη φύση, τον εαυτό μας και το περιβάλλον μας.

**ο διαχωρισμός των ανθρώπων σε 'χρηματανθρώπους' και 'φυσικούς ανθρώπους έγινε από την Ελένη Παπαδοπούλου εκδότρια του περιοδικού 'Έπαθλο'.