Δύο κρίσιμα θέματα στην ατζέντα της συνόδου των ηγετών της Ε.Ε. που ζητούν επειγόντως λύση
AFP, Α.P., Reuters
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ. Το τσεχικό εμπόδιο στην προσπάθεια επικύρωσης της Συνθήκης της Λισσαβώνας και το ζήτημα της οικονομικής ενίσχυσης των αναπτυσσόμενων κρατών στο πλαίσιο της προσπάθειας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής βρέθηκαν χθες στο επίκεντρο της συνόδου των Ευρωπαίων ηγετών. Παράλληλα, θεωρείται βέβαιο ότι η οικονομική κρίση και η αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης στη Μεσόγειο θα βρεθούν στον κατάλογο των θεμάτων προς συζήτηση της συνόδου, όπως άλλωστε ανακοινώθηκε μετά την ολοκλήρωση της προπαρασκευαστικής συνεδρίασης στο Στρασβούργο. Στις διμερείς συναντήσεις και στους διαδρόμους, ωστόσο, οι συζητήσεις περιστρέφονταν γύρω από τα ονόματα των υποψηφίων για το νέο αξίωμα του πρόεδρου της Ευρωπαϊκής Eνωσης.
Μολονότι ο πρωθυπουργός της Σουηδίας, η οποία προεδρεύει της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Φρέντερικ Ρέινφελντ κατέστησε σαφές ότι η συγκεκριμένη σύνοδος αφορά ζητήματα πολιτικής και «όχι ονόματα, δεδομένου μάλιστα ότι η Συνθήκη της Λισσαβώνας δεν έχει ακόμα επικυρωθεί», αποτελεί κοινό μυστικό ότι ο πρώην ηγέτης της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ και ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ έχουν ήδη πάρει προβάδισμα στην άτυπη μάχη για το ανώτατο αξίωμα της Ε.Ε.
Χθες, πάντως, ο κ. Ρέινφελντ κάλεσε τους Ευρωπαίους ηγέτες να αξιοποιήσουν κατ’ αρχάς τη σύνοδο για τη διευθέτηση του καίριου ζητήματος των τρόπων ενίσχυσης των αναπτυσσόμενων κρατών προκειμένου αυτά να λάβουν μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Λίγες εβδομάδες πριν από την κρίσιμη συνδιάσκεψη της Κοπεγχάγης για το Περιβάλλον, τα κράτη μέλη της Ε.Ε. έχουν μεν αποδεχτεί ως κοινό στόχο τη μείωση κατά 20% των εκπομπών διοξειδίου μέχρι το 2020, πλην όμως, διαφωνούν όσον αφορά τον καταμερισμό των δαπανών που απαιτεί μια τέτοια προσπάθεια, τόσο στο εσωτερικό της Γηραιάς Ηπείρου, όσο και εκτός. Τα κράτη της πρώην ανατολικής Ευρώπης δεν φαίνονται διατεθειμένα να συνεισφέρουν οικονομικά στην προσπάθεια των αναπτυσσόμενων κρατών να λάβουν μέτρα για τη μείωση των ατμοσφαιρικών ρύπων.
«Θα ήθελα να καταλήξουμε, επιτέλους, σ’ ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό», τόνισε χθες ο κ. Ρέινφελντ. Το πρόβλημα, εντούτοις, έγκειται στον καταμερισμό του κόστους, το οποίο υπολογίζεται σε 100 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2020. «Οι προτάσεις της προεδρίας δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές», σχολίασε χθες ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Γκόρντον Μπαντζάι, ο οποίος δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει ότι αυτή είναι μια άποψη που συμμερίζονται η Βουλγαρία, η Τσεχία, η Λεττονία, η Λιθουανία, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Σλοβακία και η Σλοβενία. Αρκετοί, ωστόσο, θεωρούν ότι η Ε.Ε. πρέπει να περιμένει την ολοκλήρωση της συνδιάσκεψης στην Κοπεγχάγη πριν καταλήξει στις λεπτομέρειες της συνεισφοράς των κρατών μελών της.
Σ’ αυτούς συγκαταλέγεται η υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Σουηδίας, Σεσίλια Μάλστροεμ, η οποία εμφανίστηκε χθες καθησυχαστική. «Υπάρχει ακόμα χρόνος μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου», δήλωσε.
Σχετικά με το φλέγον ζήτημα της τελικής επικύρωσης της Συνθήκης της Λισσαβώνας, ο πρωθυπουργός της Σλοβακίας, Ρόμπερτ Φίκο υποστήριξε χθες ότι η χώρα του ήρε την απαίτηση για εξαίρεση από τη Χάρτα των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο για τον πρόεδρο της Τσεχίας, Βάτσλαβ Κλάους, ο οποίος αποφεύγει να υπογράψει τη μεταρρυθμιστική συνθήκη. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Τσεχίας αναμένεται να αποφανθεί αναφορικά με τη συμβατότητα της Συνθήκης της Λισσαβώνας με το Σύνταγμα της χώρας στις 3 Νοεμβρίου.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_245_30/10/2009_335274
Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009
Καμπανάκι του ΣτΕ για τους ημιυπαίθριους
«Είναι αυθαίρετοι και δεν μπορεί να νομιμοποιηθούν»
Καμπανάκι χτύπησαν οι δικαστές για ενδεχόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις του υπουργείου Περιβάλλοντος κατά τη συνάντηση που είχε μαζί τους η υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικών Αλλαγών Τίνα Μπιρμπίλη στη χθεσινή επίσκεψή της στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Η κ. Μπιρμπίλη μετέβη στο ΣτΕ, όπου είχε συνεργασία με τον πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου και τον πρόεδρο του Ε΄ Τμήματος Κ. Μενουδάκο- στην αρμοδιότητα του οποίου υπάγονται τα ζητήματα περιβάλλοντος- με δική της πρωτοβουλία και χωρίς συνοδεία αστυνομικών. Στο πλαίσιο της συνάντησης η υπουργός διαβεβαίωσε τους δικαστές ότι η κυβέρνηση θα σεβαστεί απόλυτα τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, αναφερόμενη στον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει. Για τον λόγο αυτό- όπως είπε- επιθυμεί την καθιέρωση άτυπης συνεργασίας προκειμένου να μη χαρακτηρίζονται εκ των υστέρων παράνομα και αντισυνταγματικά τα νομοθετικά μέτρα που θα λαμβάνονται.
Η πρόταση της κ. Μπιρμπίλη βρήκε σύμφωνο τον πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Π. Πικραμμένο και μάλιστα άρχισε από χθες να υλοποιείται. Σύμφωνα με πληροφορίες, ένα από τα θέματα που απασχόλησαν τους συνομιλητές, ήταν η αναζήτηση λύσης για τη νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων χώρων και ειδικότερα η νομοθετική θωράκιση της ρύθμισης ώστε να μην κινδυνεύει να προσβληθεί ως παράνομη και αντισυνταγματική. Ως γνωστόν άλλωστε η υπουργός Περιβάλλοντος «πάγωσε» για έξι μήνες τη ρύθμιση Σουφλιά για την περίφημη τακτοποίηση, λόγω των αμφισβητήσεων που έχουν διατυπωθεί ως προς τη νομιμότητα του μέτρου.
Πάντως, με αφορμή την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ με την οποία κρίθηκε αντισυνταγματική η νομιμοποίηση των μετά το 1983 αυθαιρέτων, οι δικαστές επέστησαν την προσοχή της κ. Μπιρμπίλη, διευκρινίζοντας πως και οι κλειστοί ημιυπαίθριοι χώροι κατατάσσονται στην κατηγορία των αυθαιρέτων και πως, ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατόν να νομιμοποιηθούν.
Η συζήτηση ωστόσο περιεστράφη γύρω από πληθώρα άλλων θεμάτων που απασχολούν τόσο το υπουργείο Περιβάλλοντος όσο και το Συμβούλιο της Επικρατείας, όπως είναι η λήψη μέτρων για την προστασία των δασών και των καμένων εκτάσεων, η δόμηση σε εκτός σχεδίου περιοχές και οι πολεοδομικές ρυθμίσεις στον Ελαιώνα, που περιλαμβάνονταν σε σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος της προηγούμενης κυβέρνησης, το οποίο έχει επιστραφεί από το ΣτΕ στο υπουργείο με μια σειρά παρατηρήσεων για την αντισυνταγματικότητα των μέτρων.
πηγή> http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4543520&ct=1
Καμπανάκι χτύπησαν οι δικαστές για ενδεχόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις του υπουργείου Περιβάλλοντος κατά τη συνάντηση που είχε μαζί τους η υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικών Αλλαγών Τίνα Μπιρμπίλη στη χθεσινή επίσκεψή της στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Η κ. Μπιρμπίλη μετέβη στο ΣτΕ, όπου είχε συνεργασία με τον πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου και τον πρόεδρο του Ε΄ Τμήματος Κ. Μενουδάκο- στην αρμοδιότητα του οποίου υπάγονται τα ζητήματα περιβάλλοντος- με δική της πρωτοβουλία και χωρίς συνοδεία αστυνομικών. Στο πλαίσιο της συνάντησης η υπουργός διαβεβαίωσε τους δικαστές ότι η κυβέρνηση θα σεβαστεί απόλυτα τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, αναφερόμενη στον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει. Για τον λόγο αυτό- όπως είπε- επιθυμεί την καθιέρωση άτυπης συνεργασίας προκειμένου να μη χαρακτηρίζονται εκ των υστέρων παράνομα και αντισυνταγματικά τα νομοθετικά μέτρα που θα λαμβάνονται.
Η πρόταση της κ. Μπιρμπίλη βρήκε σύμφωνο τον πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Π. Πικραμμένο και μάλιστα άρχισε από χθες να υλοποιείται. Σύμφωνα με πληροφορίες, ένα από τα θέματα που απασχόλησαν τους συνομιλητές, ήταν η αναζήτηση λύσης για τη νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων χώρων και ειδικότερα η νομοθετική θωράκιση της ρύθμισης ώστε να μην κινδυνεύει να προσβληθεί ως παράνομη και αντισυνταγματική. Ως γνωστόν άλλωστε η υπουργός Περιβάλλοντος «πάγωσε» για έξι μήνες τη ρύθμιση Σουφλιά για την περίφημη τακτοποίηση, λόγω των αμφισβητήσεων που έχουν διατυπωθεί ως προς τη νομιμότητα του μέτρου.
Πάντως, με αφορμή την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ με την οποία κρίθηκε αντισυνταγματική η νομιμοποίηση των μετά το 1983 αυθαιρέτων, οι δικαστές επέστησαν την προσοχή της κ. Μπιρμπίλη, διευκρινίζοντας πως και οι κλειστοί ημιυπαίθριοι χώροι κατατάσσονται στην κατηγορία των αυθαιρέτων και πως, ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατόν να νομιμοποιηθούν.
Η συζήτηση ωστόσο περιεστράφη γύρω από πληθώρα άλλων θεμάτων που απασχολούν τόσο το υπουργείο Περιβάλλοντος όσο και το Συμβούλιο της Επικρατείας, όπως είναι η λήψη μέτρων για την προστασία των δασών και των καμένων εκτάσεων, η δόμηση σε εκτός σχεδίου περιοχές και οι πολεοδομικές ρυθμίσεις στον Ελαιώνα, που περιλαμβάνονταν σε σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος της προηγούμενης κυβέρνησης, το οποίο έχει επιστραφεί από το ΣτΕ στο υπουργείο με μια σειρά παρατηρήσεων για την αντισυνταγματικότητα των μέτρων.
πηγή> http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4543520&ct=1
«Το πράσινο είναι φάρμακο!»
Η νεαρή ιδιωτική υπάλληλος κ. Μαρία Ζαμαρία- Γεωργούλη περιγράφει στα «ΝΕΑ» την εμπειρία της από την εγκατάσταση της οικογένειάς της στο άλσος, με τη θέα στο πράσινο και την ευεργετική επίδραση στην καθημερινή της διάθεση. Το διαμέρισμα δίπλα στο πράσινο ήταν επιλογή της ίδιας και του συζύγου της: «Από τη στιγμή που διαπιστώσαμε ότι μπορούσαμε να αντεπεξέλθουμε στο ενοίκιο επιλέξαμε αυτό το σπίτι. Δίπλα στο άλσος». Εκτός από τη θέα, το πράσινο δίπλα στο σπίτι προσφέρει κι άλλα ευεργετήματα, αναφέρει η κ. Ζαμαρία, που είναι και μητέρα ενός βρέφους περίπου δύο μηνών. «Ούτως ή άλλως, πριν γεννηθεί το μωρό πηγαίναμε για περίπατο στο άλσος. Τώρα που το μωρό θα μεγαλώσει λίγο θα το πηγαίνουμε εκεί βόλτα». Και βέβαια, συμπληρώνει, ένα πάρκο με πράσινο το καλοκαίρι χαρίζει περισσότερη δροσιά σε σύγκριση με άλλες περιοχές της Αθήνας που πνίγονται από το τσιμέντο.
ΔΡΟΣΕΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Ένα πάρκο με πράσινο το καλοκαίρι χαρίζει περισσότερη δροσιά σε σύγκριση με άλλες περιοχές της Αθήνας που ασφυκτιούν από το τσιμέντο
Η επαφή με το πράσινο κάνει καλό στην υγεία
Η ΖΩΗ κοντά στο πράσινο, δίπλα σε πάρκο ή σε μικρή απόσταση από άλσος, χαρίζει υγεία. Και όχι μόνο επειδή τα δέντρα προσφέρουν οξυγόνο. Οι πολίτες που ζουν κοντά στη φύση το γνωρίζουν καλά. Τώρα όμως δύο επιστημονικές έρευνες δείχνουν πως οι χώροι πρασίνου παίζουν σημαντικό ρόλο στην υγεία των κατοίκων. Η πιο πρόσφατη που πραγματοποιήθηκε από ομάδα Ολλανδών επιστημόνων (Ιnstitute for Ηealth and Care Research, VU university of Αmsterdam) έδειξε πως όσο περισσότερους χώρους πρασίνου έχει ο πολίτης σε ακτίνα 1 χιλιομέτρου από την κατοικία του τόσο μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες να παρουσιάσει ασθένειες. Οι Ολλανδοί ερευνητές μελέτησαν το ιστορικό περίπου 345.000 ασθενών το οποίο τους παραχώρησαν 195 οικογενειακοί γιατροί απ΄ όλη την Ολλανδία και κατέγραψαν πόσο συχνά παρουσιάζονταν στους πολίτες 24 διαφορετικές ασθένειες. Από την ενδελεχή έρευνα που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες στο επιστημονικό περιοδικό «Journal Εpidemiology and Community Ηealth» (του «Βritish Μedical Journal») προέκυψε πως όσοι έμεναν κοντά σε πράσινες γειτονιές είχαν λιγότερα ιατρικά προβλήματα, όπως άσθμα, εντερικές διαταραχές, διαβήτη, πόνους στην πλάτη. Ειδικά τα περιστατικά κατάθλιψης ήταν πολύ λίγα σε όσους κατοικούσαν δίπλα στο πράσινο: μόλις 32 στους 1.000 σε περιοχές με 10% κάλυψη πρασίνου, ενώ ήταν ακόμη λιγότερα- 24 στους 1.000- σε μέρη με 90% κάλυψη.
Μιλώντας στα «ΝΕΑ», ο αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής- Ψυχιατρικής και Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Ιωάννης Τούντας τόνισε ότι μολονότι παρόμοια έρευνα δεν έχει γίνει στην Ελλάδα, παρόμοια δεδομένα για τις ευεργετικές επιδράσεις του πρασίνου στην υγεία είναι γνωστά και από άλλες μελέτες ξένων επιστημόνων. «Η επαφή με το πράσινο παίζει γενικά ρόλο στην υγεία. Για παράδειγμα, μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι χειρουργικοί ασθενείς σε δωμάτια με φυσικό φωτισμό και θέα στο πράσινο έχουν μικρότερο χρόνο ανάρρωσης και απαιτούν λιγότερη ανακουφιστική θεραπεία».
«Φτιάξτε ανάσες στην Αθήνα»
Ο ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ καθηγητής και υπεύθυνος του Παρατηρητηρίου Ελεύθερων Χώρων κ. Ηλίας Γιαννίρης λέει ότι οι πολίτες που μένουν κοντά σε πάρκα και άλση «σίγουρα γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις ευεργετικές επιδράσεις του πρασίνου. Τώρα αυτό αποδεικνύεται και με έρευνα. Μία τέτοια έρευνα καλό θα ήταν να γίνει και στην Ελλάδα. Σίγουρα όμως είναι πολύ πιο ανθρώπινο και υγιεινό να έχει ο πολίτης άνετη πρόσβαση σε έναν πράσινοελεύθερο χώρο. Κι αυτό διότι θα πάει εκεί εύκολα και μάλιστα με τα πόδια, για έναν περίπατο, για μία βόλτα. Αντίθετα εάν αναζητήσει έναν πολύ μεγαλύτερο χώρο μακριά του, θα χρειαστεί να περάσει από λεωφόρους και να πάρει το αυτοκίνητο». Όπως προσθέτει ο καθηγητής, η νέα μελέτη δείχνει πόσο απαραίτητο είναι να δημιουργηθούν, ειδικά στην Αθήνα, δίκτυα πρασίνου και μάλιστα με «λειτουργικό πράσινο, με ψηλά δέντρα».
Περιζήτητα τα σπίτια
ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΕΣ επιδράσεις που έχουν οι χώροι πρασίνου στην ψυχολογία και στην υγεία γενικότερα εξηγούν το φαινόμενο γιατί οι πολίτες αναζητούν διακαώς σπίτια με θέα σε πάρκα και άλση ή που απλώς βρίσκονται κοντά. Μάλιστα, παράγοντες της αγοράς τονίζουν ότι τα συγκεκριμένα ακίνητα δεν επηρεάστηκαν από την κρίση και μολονότι πωλούνται και ενοικιάζονται σε υψηλές τιμές εξακολουθούν και παρουσιάζουν ζήτηση. Πρόκειται για κατοικίες που βρίσκονται κοντά στους πράσινους λόφους της Αθήνας, όπως στον Λυκαβηττό, στου Στρέφη και κοντά σε άλση όπως στη Ν. Φιλαδέλφεια, τη Ν. Σμύρνη, το Ίλιον.
Περιορίζουν τις ανισότητες
ΟΙ ΧΩΡΟΙ πρασίνου περιορίζουν τις ανισότητες πλουσίων- φτωχών στον τομέα της υγείας. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και το Πανεπιστήμιο του St Αndrews στην έρευνά τους που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό «Lancet». Εξέτασαν τα στατιστικά θανάτων πολιτών που ζούσαν κοντά σε περιοχές πρασίνου και μακριά απ΄ αυτές. Μελετώντας περιστατικά θανάτων που οφείλονταν στο κυκλοφορικό σύστημα, διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχαν διαφορές πλουσίων- φτωχών με το δεδομένο ότι και τα δύο κοινωνικά στρώματα πολιτών ζούσαν κοντά στο πράσινο.
Ενθαρρύνει την άσκηση
ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ τονίζουν ότι οι χώροι πρασίνου ουσιαστικά ενθαρρύνουν τους πολίτες να ασκηθούν και άρα συμβάλλουν στην καλή υγεία. «Μπορεί στην Ελλάδα να μην έχουν γίνει σχετικές μετρήσεις, είναι όμως αυτονόητο ότι όσοι ζουν κοντά σε τέτοιους χώρους ενθαρρύνονται για περισσότερη σωματική δραστηριότητα» λέει ο αναπληρωτής καθηγητής ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Αθηνών, ειδικός στην άσκηση για όλους, κ. Νικήτας Νικηταράς.
Σημειώνεται ότι η Αθήνα έχει τη χαμηλότερη αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο στην Ευρώπη: μόλις 2,5 τ.μ. όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί ανεκτή τα 10 τ.μ. πρασίνου ανά κάτοικο. Στον Πειραιά και τα δυτικά προάστια μάλιστα εκτιμάται ότι η αναλογία είναι ακόμα μικρότερη: 1-1,5 τ.μ. Την ίδια στιγμή μεγάλες εκτάσεις ελεύθερων χώρων της Αττικής παραμένουν ανεκμετάλλευτες ή και εγκαταλελειμμένες, όπως ο Ελαιώνας, το πρώην αεροδρόμιο στο Ελληνικό, το μελλοντικό μητροπολιτικό πάρκο στο Γουδή.
πηγή> http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4543528
ΔΡΟΣΕΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Ένα πάρκο με πράσινο το καλοκαίρι χαρίζει περισσότερη δροσιά σε σύγκριση με άλλες περιοχές της Αθήνας που ασφυκτιούν από το τσιμέντο
Η επαφή με το πράσινο κάνει καλό στην υγεία
Η ΖΩΗ κοντά στο πράσινο, δίπλα σε πάρκο ή σε μικρή απόσταση από άλσος, χαρίζει υγεία. Και όχι μόνο επειδή τα δέντρα προσφέρουν οξυγόνο. Οι πολίτες που ζουν κοντά στη φύση το γνωρίζουν καλά. Τώρα όμως δύο επιστημονικές έρευνες δείχνουν πως οι χώροι πρασίνου παίζουν σημαντικό ρόλο στην υγεία των κατοίκων. Η πιο πρόσφατη που πραγματοποιήθηκε από ομάδα Ολλανδών επιστημόνων (Ιnstitute for Ηealth and Care Research, VU university of Αmsterdam) έδειξε πως όσο περισσότερους χώρους πρασίνου έχει ο πολίτης σε ακτίνα 1 χιλιομέτρου από την κατοικία του τόσο μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες να παρουσιάσει ασθένειες. Οι Ολλανδοί ερευνητές μελέτησαν το ιστορικό περίπου 345.000 ασθενών το οποίο τους παραχώρησαν 195 οικογενειακοί γιατροί απ΄ όλη την Ολλανδία και κατέγραψαν πόσο συχνά παρουσιάζονταν στους πολίτες 24 διαφορετικές ασθένειες. Από την ενδελεχή έρευνα που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες στο επιστημονικό περιοδικό «Journal Εpidemiology and Community Ηealth» (του «Βritish Μedical Journal») προέκυψε πως όσοι έμεναν κοντά σε πράσινες γειτονιές είχαν λιγότερα ιατρικά προβλήματα, όπως άσθμα, εντερικές διαταραχές, διαβήτη, πόνους στην πλάτη. Ειδικά τα περιστατικά κατάθλιψης ήταν πολύ λίγα σε όσους κατοικούσαν δίπλα στο πράσινο: μόλις 32 στους 1.000 σε περιοχές με 10% κάλυψη πρασίνου, ενώ ήταν ακόμη λιγότερα- 24 στους 1.000- σε μέρη με 90% κάλυψη.
Μιλώντας στα «ΝΕΑ», ο αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής- Ψυχιατρικής και Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Ιωάννης Τούντας τόνισε ότι μολονότι παρόμοια έρευνα δεν έχει γίνει στην Ελλάδα, παρόμοια δεδομένα για τις ευεργετικές επιδράσεις του πρασίνου στην υγεία είναι γνωστά και από άλλες μελέτες ξένων επιστημόνων. «Η επαφή με το πράσινο παίζει γενικά ρόλο στην υγεία. Για παράδειγμα, μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι χειρουργικοί ασθενείς σε δωμάτια με φυσικό φωτισμό και θέα στο πράσινο έχουν μικρότερο χρόνο ανάρρωσης και απαιτούν λιγότερη ανακουφιστική θεραπεία».
«Φτιάξτε ανάσες στην Αθήνα»
Ο ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ καθηγητής και υπεύθυνος του Παρατηρητηρίου Ελεύθερων Χώρων κ. Ηλίας Γιαννίρης λέει ότι οι πολίτες που μένουν κοντά σε πάρκα και άλση «σίγουρα γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις ευεργετικές επιδράσεις του πρασίνου. Τώρα αυτό αποδεικνύεται και με έρευνα. Μία τέτοια έρευνα καλό θα ήταν να γίνει και στην Ελλάδα. Σίγουρα όμως είναι πολύ πιο ανθρώπινο και υγιεινό να έχει ο πολίτης άνετη πρόσβαση σε έναν πράσινοελεύθερο χώρο. Κι αυτό διότι θα πάει εκεί εύκολα και μάλιστα με τα πόδια, για έναν περίπατο, για μία βόλτα. Αντίθετα εάν αναζητήσει έναν πολύ μεγαλύτερο χώρο μακριά του, θα χρειαστεί να περάσει από λεωφόρους και να πάρει το αυτοκίνητο». Όπως προσθέτει ο καθηγητής, η νέα μελέτη δείχνει πόσο απαραίτητο είναι να δημιουργηθούν, ειδικά στην Αθήνα, δίκτυα πρασίνου και μάλιστα με «λειτουργικό πράσινο, με ψηλά δέντρα».
Περιζήτητα τα σπίτια
ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΕΣ επιδράσεις που έχουν οι χώροι πρασίνου στην ψυχολογία και στην υγεία γενικότερα εξηγούν το φαινόμενο γιατί οι πολίτες αναζητούν διακαώς σπίτια με θέα σε πάρκα και άλση ή που απλώς βρίσκονται κοντά. Μάλιστα, παράγοντες της αγοράς τονίζουν ότι τα συγκεκριμένα ακίνητα δεν επηρεάστηκαν από την κρίση και μολονότι πωλούνται και ενοικιάζονται σε υψηλές τιμές εξακολουθούν και παρουσιάζουν ζήτηση. Πρόκειται για κατοικίες που βρίσκονται κοντά στους πράσινους λόφους της Αθήνας, όπως στον Λυκαβηττό, στου Στρέφη και κοντά σε άλση όπως στη Ν. Φιλαδέλφεια, τη Ν. Σμύρνη, το Ίλιον.
Περιορίζουν τις ανισότητες
ΟΙ ΧΩΡΟΙ πρασίνου περιορίζουν τις ανισότητες πλουσίων- φτωχών στον τομέα της υγείας. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και το Πανεπιστήμιο του St Αndrews στην έρευνά τους που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό «Lancet». Εξέτασαν τα στατιστικά θανάτων πολιτών που ζούσαν κοντά σε περιοχές πρασίνου και μακριά απ΄ αυτές. Μελετώντας περιστατικά θανάτων που οφείλονταν στο κυκλοφορικό σύστημα, διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχαν διαφορές πλουσίων- φτωχών με το δεδομένο ότι και τα δύο κοινωνικά στρώματα πολιτών ζούσαν κοντά στο πράσινο.
Ενθαρρύνει την άσκηση
ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ τονίζουν ότι οι χώροι πρασίνου ουσιαστικά ενθαρρύνουν τους πολίτες να ασκηθούν και άρα συμβάλλουν στην καλή υγεία. «Μπορεί στην Ελλάδα να μην έχουν γίνει σχετικές μετρήσεις, είναι όμως αυτονόητο ότι όσοι ζουν κοντά σε τέτοιους χώρους ενθαρρύνονται για περισσότερη σωματική δραστηριότητα» λέει ο αναπληρωτής καθηγητής ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Αθηνών, ειδικός στην άσκηση για όλους, κ. Νικήτας Νικηταράς.
Σημειώνεται ότι η Αθήνα έχει τη χαμηλότερη αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο στην Ευρώπη: μόλις 2,5 τ.μ. όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί ανεκτή τα 10 τ.μ. πρασίνου ανά κάτοικο. Στον Πειραιά και τα δυτικά προάστια μάλιστα εκτιμάται ότι η αναλογία είναι ακόμα μικρότερη: 1-1,5 τ.μ. Την ίδια στιγμή μεγάλες εκτάσεις ελεύθερων χώρων της Αττικής παραμένουν ανεκμετάλλευτες ή και εγκαταλελειμμένες, όπως ο Ελαιώνας, το πρώην αεροδρόμιο στο Ελληνικό, το μελλοντικό μητροπολιτικό πάρκο στο Γουδή.
πηγή> http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4543528
Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009
Ημιυπαίθριοι και υπαίθριοι χώροι, εστίες παρανομίας!!!
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΤΩΝΑΚΑΚΗ*
«Τι μπορεί να είναι χειρότερο από τα σπίτια;
Κουτιά: ασυγχώρητα ορθογώνια, ογκώδη,
Ολα ίδια μεταξύ τους».
Μ. Τσβετάγεβα
Κι όμως, μπορούν τα σπίτια να μην είναι ίδια μεταξύ τους, μπορούν να μην είναι ογκώδη και ασυγχώρητα ορθογώνια κουτιά.
Αν αυτοί -εμείς- που τα σχεδιάζουμε, μπορούμε να παλέψουμε, να τα υπερασπιστούμε, εμψυχωμένοι από ένα όνειρο μιας κοινότητας, που πρέπει να ξυπνήσει, να συνειδητοποιήσει πως οδηγείται βήμα βήμα με νόμιμους δρόμους στην ασφυξία.
Χθες, οι πρώτες μέρες του φθινοπώρου. Ανοιξα διάπλατα τις πόρτες και βγήκα στον ημιυπαίθριο χώρο του σπιτιού. Η μυρωδιά της βροχής μπήκε βαθιά μέσα στο σπίτι, ανέβηκε τα σκαλοπάτια, τρύπωσε στις κρεβατοκάμαρες. Και ο ήχος της -Ω της βροχής ο ήπιος θόρυβος \ πάνω στις στέγες και στο χώμα...- πυκνός και συνεχής, ασταμάτητος και ομοιόμορφος. Βγήκα σ' αυτόν τον μαγικό χώρο, το στεγασμένο ύπαιθρο, τον ημιυπαίθριο χώρο, ό,τι πολύτιμο διαθέτει το σπίτι μας, προφυλαγμένο από τη βροχή και τον άνεμο, προέκταση της φύσης μέσα στο σπίτι, τη δική μας χτισμένη φύση, με τις γλάστρες και τα γιασεμιά, και κάθησα εκεί μπροστά στο χτιστό μαρμάρινο τραπέζι, χωρίς ούτε ένα χαρτί ούτε ένα βιβλίο. Ετσι, μετέχοντας απλώς στη συμφωνία της βροχής. Εστω για λίγη ώρα, ξεκλέβοντας τον χρόνο...
Χαζή εικόνα, θα πείτε, κι όμως, πόσοι άραγε θα επιθυμούσαν να μπορούσαν να έκαναν το ίδιο. Να ζήσουν για λίγο αυτές τις σπάνιες στιγμές, που μας γυρίζουν πίσω στα παιδικά μας χρόνια, κάτω από τα στέγαστρα και τα νησιώτικα στεγάδια. Αυτά που όλοι καταγράφουμε σαν εθνική «κληρονομιά», αυτήν που επιβάλλουν να διατηρήσουμε, αλλά ταυτόχρονα μας απαγορεύουν να δημιουργήσουμε, προεκτείνοντάς τη στο σήμερα.
Τι τρέλα, τι ασυνέπεια, τι βλακεία!
Ενας νόμος κάποτε σχεδιασμένος από μια ομάδα ευαίσθητων ανθρώπων, μ' έναν φωτισμένο υπουργό, ακυρώνεται λίγο λίγο από τη χυδαιότητα των εμπόρων της κατοικίας και την αδυναμία της Πολιτείας να αστυνομεύει τις κατασκευές. Πρώτοι υπεύθυνοι εκείνοι οι αρχιτέκτονες και οι μηχανικοί, που έχουν αποδεχθεί τους κανόνες του εμπορίου της κατοικίας και οι εργολάβοι, και ακολουθεί ολόκληρος ο πληθυσμός της χώρας.
(Ο αναμάρτητος πρώτος...).
Γιατί όλοι γνωρίζουν καλά ότι οι νόμοι έχουν παράθυρα.
Γνωρίζουν καλά ότι δεν είναι δυνατόν σήμερα με την έκπτωση των συνειδήσεων να υπάρξει έλεγχος.
Γνωρίζουν καλά ότι μέσα στην ασυδοσία, κανείς δεν τολμά να μηνύσει τον άλλο, καθώς ο ίδιος αυτός έχει κάπου λερωμένη τη φωλιά του και τέλος, γιατί όλοι αποφεύγουν τις καταγγελίες, καθώς είμαστε «μελό» και δεν θέλουμε να γίνουμε «καταδότες»!!
«Ο έλεγχος της νομιμότητας είναι δουλειά του κράτους», λέμε σωστά.
Αποτέλεσμα: αυτοί οι μαγικοί ημιυπαίθριοι χώροι, αυτές οι στοές που χαρακτηρίζουν την αρχιτεκτονική, αυτή που ονομάζουν «πολιτιστική κληρονομιά» και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα στο άκουσμά της, από τη Μινωική εποχή έως μέχρι πριν από λίγα χρόνια.
Αυτή την αρχιτεκτονική που αναπνέει και ζει μέσα από παρόμοιους χώρους σε όλη την ανατολική Μεσόγειο, στα σπίτια και στα δημόσια κτήρια, στα μοναστήρια και στα σχολεία, στους ξενώνες, στα νοσοκομεία και στα πανεπιστήμια, στους δρόμους και στις αυλές.
Αυτή την αρχιτεκτονική που διδάσκουν οι αρχιτεκτονικές σχολές, αυτή που υπερασπίζονται τα επίσημα όργανα των ειδικών - Σύλλογοι Αρχιτεκτόνων και ΤΕΕ.
Αυτή την αρχιτεκτονική μάς απαγορεύουν να την ασκήσουμε.
Επιτρέπεται μόνο στα τουριστικά καταλύματα (!) και απαγορεύεται -έμμεσα, αφού προσμετράται στην εκμετάλλευση- στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα νοσοκομεία, στους σταθμούς των τρένων και των λεωφορείων, στα κτήρια των δημόσιων οργανισμών κ.λπ., κ.λπ., και βέβαια στα σπίτια!
Γιατί να μην επιτρέπεται να διαμορφωθούν ημιυπαίθριοι χώροι στα σχολεία, για να μαζεύονται οι μαθητές όταν βρέχει ή όταν ο ήλιος καίει;
Γιατί να μην επιτρέπεται να διαμορφωθούν ημιυπαίθριοι χώροι στα πανεπιστήμια, στα νοσοκομεία ως χώροι αναμονής για τους 6 μήνες τον χρόνο;
Γιατί θα πρέπει να στερούμε από εκείνους που δεν σκέφτονται να παρανομήσουν τη δυνατότητα να στεγάσουν έναν υπαίθριο χώρο, για να χαρούν την πλούσια εμπειρία του ημιυπαίθριου χώρου;
*Αρχιτέκτονας
«Τι μπορεί να είναι χειρότερο από τα σπίτια;
Κουτιά: ασυγχώρητα ορθογώνια, ογκώδη,
Ολα ίδια μεταξύ τους».
Μ. Τσβετάγεβα
Κι όμως, μπορούν τα σπίτια να μην είναι ίδια μεταξύ τους, μπορούν να μην είναι ογκώδη και ασυγχώρητα ορθογώνια κουτιά.
Αν αυτοί -εμείς- που τα σχεδιάζουμε, μπορούμε να παλέψουμε, να τα υπερασπιστούμε, εμψυχωμένοι από ένα όνειρο μιας κοινότητας, που πρέπει να ξυπνήσει, να συνειδητοποιήσει πως οδηγείται βήμα βήμα με νόμιμους δρόμους στην ασφυξία.
Χθες, οι πρώτες μέρες του φθινοπώρου. Ανοιξα διάπλατα τις πόρτες και βγήκα στον ημιυπαίθριο χώρο του σπιτιού. Η μυρωδιά της βροχής μπήκε βαθιά μέσα στο σπίτι, ανέβηκε τα σκαλοπάτια, τρύπωσε στις κρεβατοκάμαρες. Και ο ήχος της -Ω της βροχής ο ήπιος θόρυβος \ πάνω στις στέγες και στο χώμα...- πυκνός και συνεχής, ασταμάτητος και ομοιόμορφος. Βγήκα σ' αυτόν τον μαγικό χώρο, το στεγασμένο ύπαιθρο, τον ημιυπαίθριο χώρο, ό,τι πολύτιμο διαθέτει το σπίτι μας, προφυλαγμένο από τη βροχή και τον άνεμο, προέκταση της φύσης μέσα στο σπίτι, τη δική μας χτισμένη φύση, με τις γλάστρες και τα γιασεμιά, και κάθησα εκεί μπροστά στο χτιστό μαρμάρινο τραπέζι, χωρίς ούτε ένα χαρτί ούτε ένα βιβλίο. Ετσι, μετέχοντας απλώς στη συμφωνία της βροχής. Εστω για λίγη ώρα, ξεκλέβοντας τον χρόνο...
Χαζή εικόνα, θα πείτε, κι όμως, πόσοι άραγε θα επιθυμούσαν να μπορούσαν να έκαναν το ίδιο. Να ζήσουν για λίγο αυτές τις σπάνιες στιγμές, που μας γυρίζουν πίσω στα παιδικά μας χρόνια, κάτω από τα στέγαστρα και τα νησιώτικα στεγάδια. Αυτά που όλοι καταγράφουμε σαν εθνική «κληρονομιά», αυτήν που επιβάλλουν να διατηρήσουμε, αλλά ταυτόχρονα μας απαγορεύουν να δημιουργήσουμε, προεκτείνοντάς τη στο σήμερα.
Τι τρέλα, τι ασυνέπεια, τι βλακεία!
Ενας νόμος κάποτε σχεδιασμένος από μια ομάδα ευαίσθητων ανθρώπων, μ' έναν φωτισμένο υπουργό, ακυρώνεται λίγο λίγο από τη χυδαιότητα των εμπόρων της κατοικίας και την αδυναμία της Πολιτείας να αστυνομεύει τις κατασκευές. Πρώτοι υπεύθυνοι εκείνοι οι αρχιτέκτονες και οι μηχανικοί, που έχουν αποδεχθεί τους κανόνες του εμπορίου της κατοικίας και οι εργολάβοι, και ακολουθεί ολόκληρος ο πληθυσμός της χώρας.
(Ο αναμάρτητος πρώτος...).
Γιατί όλοι γνωρίζουν καλά ότι οι νόμοι έχουν παράθυρα.
Γνωρίζουν καλά ότι δεν είναι δυνατόν σήμερα με την έκπτωση των συνειδήσεων να υπάρξει έλεγχος.
Γνωρίζουν καλά ότι μέσα στην ασυδοσία, κανείς δεν τολμά να μηνύσει τον άλλο, καθώς ο ίδιος αυτός έχει κάπου λερωμένη τη φωλιά του και τέλος, γιατί όλοι αποφεύγουν τις καταγγελίες, καθώς είμαστε «μελό» και δεν θέλουμε να γίνουμε «καταδότες»!!
«Ο έλεγχος της νομιμότητας είναι δουλειά του κράτους», λέμε σωστά.
Αποτέλεσμα: αυτοί οι μαγικοί ημιυπαίθριοι χώροι, αυτές οι στοές που χαρακτηρίζουν την αρχιτεκτονική, αυτή που ονομάζουν «πολιτιστική κληρονομιά» και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα στο άκουσμά της, από τη Μινωική εποχή έως μέχρι πριν από λίγα χρόνια.
Αυτή την αρχιτεκτονική που αναπνέει και ζει μέσα από παρόμοιους χώρους σε όλη την ανατολική Μεσόγειο, στα σπίτια και στα δημόσια κτήρια, στα μοναστήρια και στα σχολεία, στους ξενώνες, στα νοσοκομεία και στα πανεπιστήμια, στους δρόμους και στις αυλές.
Αυτή την αρχιτεκτονική που διδάσκουν οι αρχιτεκτονικές σχολές, αυτή που υπερασπίζονται τα επίσημα όργανα των ειδικών - Σύλλογοι Αρχιτεκτόνων και ΤΕΕ.
Αυτή την αρχιτεκτονική μάς απαγορεύουν να την ασκήσουμε.
Επιτρέπεται μόνο στα τουριστικά καταλύματα (!) και απαγορεύεται -έμμεσα, αφού προσμετράται στην εκμετάλλευση- στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα νοσοκομεία, στους σταθμούς των τρένων και των λεωφορείων, στα κτήρια των δημόσιων οργανισμών κ.λπ., κ.λπ., και βέβαια στα σπίτια!
Γιατί να μην επιτρέπεται να διαμορφωθούν ημιυπαίθριοι χώροι στα σχολεία, για να μαζεύονται οι μαθητές όταν βρέχει ή όταν ο ήλιος καίει;
Γιατί να μην επιτρέπεται να διαμορφωθούν ημιυπαίθριοι χώροι στα πανεπιστήμια, στα νοσοκομεία ως χώροι αναμονής για τους 6 μήνες τον χρόνο;
Γιατί θα πρέπει να στερούμε από εκείνους που δεν σκέφτονται να παρανομήσουν τη δυνατότητα να στεγάσουν έναν υπαίθριο χώρο, για να χαρούν την πλούσια εμπειρία του ημιυπαίθριου χώρου;
*Αρχιτέκτονας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)